Między naleśnikami.

 

 

 

Zacznę od wyjaśnienia, dlaczegóż to nie podaję przepisu, a skończę na czymś nie związanym z naleśnikami.

 

Każdy ma swój przepis na naleśniki, zazwyczaj składniki to mleko, jaja, mąka, cukier, proszek do pieczenia, czasem jeszcze woda gazowana pół na pół z mlekiem. Każdy ma swój, ja nie spisałam jeszcze swoich proporcji idealnych, gdyż jeszcze takich nie mam. Nie sypię na oko, a patrzę na kosystencję - zawsze są smaczne! :)

 

Najbardziej lubię z dżemem, lodami albo serkiem. M. preferuje cukier i kakao, tato natomiast dżemu daje tyle, że prawie go nie widać i nie czuć, a Wy z czym lubicie?

 

Naleśniki, te dziwaczne na pierwszych zdjęciach, widziałam kiedyś na Travel. Gdzieś w Azji kucharz miał potężną patelnię do naleśników i wylewał ciasto przez sitko, tworząc linie. Ja, z braku wielkiej patelni i profesjonalnego sitka, użyłam zwyklej patelni teflonowej (zaznaczam iż moim zdaniem najlepsze są z teflonowej  i bez tłuszczu) i buteleczki zakupionej w nadmorskim bazarze. Na rozgrzaną patelnię wyciskałam linie, raz w jedną, raz w drugą stronę, gdy był gotowy przewracałam na drugą stronę i gotowe. Potem składałam po dwa lub pojedyńczo, uprzednio nakładając nadzienie. I delektowałam się, są smaczniejsze niż zwykłe i takie designerskie!

 

Preferuję cieńkie naleśniki, świeże, a nie lubię odgrzewanych, kupnych, grubych i za mało słodko-waniliowych.

 

Kilka moich przepisów na naleśniki :

 

 

- mój faworyt - klonowe z karmelowym mascarpone (klik)

 

- "suzette" - czyli moja wersja (klik)

 

- oraz miodowe (klik)

 

Kończę na wesołości, której ostatnio zdecydowanie za mało, choć spokój mnie dopada w momentach złości, to nie zmienia faktu, że jest mi po prostu przykro. Ale przykrość to lepsze uczucie niż smutek, krótsze, mniej egoistyczne.

Jadę w miejsce pełne łez, czarnych sylwetek, przesiąknięte empatią...

 

Pozdrawiam,

muffinka

PS pierwsze zdjęcie to jak miejsce zbrodni wygląda...